Toespraak van Dino Suhonic (Stichting Maruf) op
de Internationale Dag tegen Racisme en Discriminatie
18 maart 2018, Amsterdam
Ik ben Bosnisch, immigrant, homoseksueel en moslim.
Deze combinatie irriteert conservatieve fanaten, racisten, homohaters, islamofoben, seculiere en liberale medemens
Ik heb vorig jaar, na dertien jaar in Nederland gewoond te hebben eindelijk de Nederlandse nationaliteit gekregen. In die tijd heb ik alles gedaan om me ‘in te vechten’, de taal geleerd, studie afgemaakt, baan gevonden en me voor de maatschappij ingezet. En toch ben ik niet ‘Nederlands genoeg’.
Ik streed met liefde, woorden en humor, soms was ik sarcastisch en tikje cynisch.
Maar nu ben ik boos, moe en teleurgesteld.
En het gevoel dat we steeds hebben: ‘dat overkomt ons nooit’, ‘het komt nooit zo ver’ stoort me het meest.
Dit doet me denken aan de oorlog in voormalig Joegoslavië. Toen de eerste bommen op Sarajevo vielen, 70 km van mijn geboortestad vandaan, zeiden mensen dat we misschien de kelders moesten opruimen “voor het geval dat”, maar dat zoiets bij ons niet gaat gebeuren. En toen vielen de eerste bommen, doden en gewonden.
En nu zeggen mensen, “Ja, maar, Bosnië en Balkan hebben niks met Nederland te maken, we zijn toch het vrije en democratische Westen, geen barbaren.”
Dat klopt. Barbaren gooien geen varkenskoppen op de moskeeën, schieten niet op islamitische scholen, barbaren steken geen asielzoekerscentra in de fik, barbaren rukken de hoofdoeken van moslimmeisjes niet af, en barbaren vernielen geen posters met twee zoenende mannen erop.
Dat zijn geen barbaren, dat zijn ‘bezorgde burgers en democratie-liefhebbers’.
En alle neologismen en lieve woordjes die we gebruiken voor de politieke partijen die uitsluiting, racisme en discriminatie normaliseren moeten we niet meer als uitzondering zien.
Die zijn nu zelf verrast dat ze de mainstream zijn, goed georganiseerd en invloedrijk.
Juist die groep wilde mij graag omarmen, denkend dat ik als homomoslim mijn eigen gemeenschappen zou bashen. Mijn narratief zou een exotische fantasie worden waarmee ze wederom bewijzen dat islam niet in het westen thuishoort. Maar die fantasie is verpest en mijn queer-zijn was geen ticket tot de Westerse beschaving. Ik ben weer “een van de primitievelingen”.
Overwinning van deze groepen is overwinning van de witte, cisgender heteroman die trans-, lesbische en queer vrouwen, homo’s, biseksuelen, transgenders, mensen met een interseks conditie, met een beperking, andere etnische, religieuze achtergrond en ras uitlacht, kleineert en discrimineert.
Discussies over IQ en anti-Islam filmpjes zijn de soundtrack van het land dat geregeerd wordt door irrationele angsten, waar aanzetten tot haat en vulgariteit normaal zijn.
Ik sluit af met de volgende oproep:
Ik pleit voor radicale solidariteit en een globale tegenbeweging die zonder compromissen strijdt tegen alle vormen van onderdrukking en ongelijkheid.
